เพราะชีวิตเลือกเกิดไม่ได้

ใครพอจะมีโอกาสขายให้มี่บ้างคะ มี่ขอซื้อต่อหน่อย

ถ้ามี่จะเล่าเรื่องอะไรให้ฟัง พี่ๆจะอยากฟังกันมั้ย มันเป็นเรื่องจริง ยืนยันทุกคำพูดเลยว่าจริง ที่ซอยรามคำแหง 37 ซอยเล็กๆข้างเมเจอร์ฮอลิวูด สาขารามคำแหง มีร้านเกมส์เล็กๆร้านนึง จบเรื่องร้านเกมส์ไว้ก่อน

มี่รู้จักเด็กผู้ชายคนนึง เห็นหน้าบ่อยๆ เวลามี่ไปดูหนังและออกมาจากเมเจอร์ ไอ้เด็กคนนี้แหละ จะมาคอยยืนขอเงินคนที่หน้าเมเจอร์
หน้าตาท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย ตอนนั้นมี่คิดแบบนั้น และยืนมองเงียบๆ เห็นมันขอตังเค้าไปทั่วเลย ใครไม่ให้ มันก็ทำหน้าตากวนตีนใส่ ซะงั้น แล้วท่าทางแบบนี้คงไม่มีใครให้อ่าแหละ มี่ก้อมอง มันคงรู้ว่ามี่มอง มันมองกลับมา ว้า ซวยแล้ว มันมาขอตังมี่แน่ แล้วก็เป็นไปตามคาด มี่บอกไม่มีมันก็ยังตื้ออยู่นั่นแหละ จนให้ตัดความรำคาญไป มันก็ดีใจใหญ่เลย ยกมือไหว้ขอบคุณคับ แล้ววิ่งดี๊ด๊าหายไปในซอย

มีพี่คนนึงเพิ่งเลิกงาน ออกมาเห็น เลยบอกมี่ว่า น้องๆ ทีหลังไม่ต้องให้มันหรอก ไอ้เนี่ย มันได้ตังก็เอาไปเล่นเกมส์ นั่งเฝ้าแต่ร้านเกมส์ เล่นตังหมดก้อออกมาขอตังคนใหม่ มี่ก้อได้แต่ตอบรับไปว่า ค่ะๆๆ

ด้วยความที่หอมี่อยู่ใกล้ๆ แล้วมี่ก็มีธุระที่เมเจอร์ทุกวัน ทำให้มี่ได้เจอเด็กคนนี้เรื่อยๆ มันก็ขอมี่เรื่อยๆ มี่ก้อให้บ้าง ไม่ให้บ้าง แล้วแต่วันไหนมีเศษตังหรือไม่มี เห็นจนจำกันได้ แต่กระนั้นมันก็ยังขออยู่ เหอะๆ มี่ก็นึกถึงคำพูดของพี่พนักงานที่เคยบอกมี่ไว้ว่ามันเอาไปเล่นเกมส์ อยากจะด่ามันแต่ก็เงียบดีกว่า ตอนนั้นก็คิดแค่ว่า แมร่ง ไอเด็กเวร พ่อแม่ไม่สั่งสอนไงวะ ปล่อยลูกมาขอตังชาวบ้านเค้า

จนกระทั่ง วันนึง วันที่มี่ได้เปลี่ยนความคิดเกี่ยวที่เคยมีกับตัวไอ้เด้กคนนี้ทั้งหมด วันนั้น มี่ต้องใช้เน็ต เนตหอมันดาวน์ และมี่ก้อต้องไปเมเจอร์ด้วย ระหว่างรอทำธุระ มี่เลยแวะร้านเนต ซอยข้างๆนั่นแหละ มี่เจอเด็กคนนี้แหละ นั่งเล่น cs อยู่ มีเด็กรุ่นๆเดียวกัน 3-4 คน เล่นกัน มี่เลยเดินไปเขกกบาลมันทีนึง แล้วด่ามันว่า ไหน นี่ขอตังมาเอามาเล่นเกมส์หมดเลยใช่ไหม ไหนบอกเอาไปซื้อข้าว เด๋วทีหลังเจอมาขออีก กุจะตบให้ มันก้อได้แต่ยืนคลำหัวป้อยๆ มองหน้ามี่แล้วทำตาปริบๆ ร้องโอดโอยไปตามเรื่อง ว่ามี่ใจร้ายอย่างงั้น ใจร้ายอย่างงี้

มี่ยืนเฉ่งมันอยู่ซักพัก เลยนั่งเครื่องใกล้ๆมัน ไม่พูดอะไร ต่อ หางานที่จะต้องส่ง ทำงานไปซักพัก มันมาสะกิดข้างหลัง พี่ๆ มีไฮ 5 มั้ย ขอหน่อย จะไปเม้นให้ มี่เลยหันไปด่า บอกว่าทำงานอยู่ อย่าเพิ่งกวน มันก็แค่จิ๊ปาก แล้วเดินกลับไปเล่นเกม

ซักพัก พองานมี่เสร็จ มี่เลยเปิดแร๊ก เดินดูของ มันเดินมาหามี่ พี่ๆ พี่เล่นแร๊กด้วยเหรอ เล่นเซิฟไหนอ่ะ :-X
มี่ก้อคุยๆกะมันไปเรื่อย เพราะงานเสร็จแล้ว ฝอยได้ ซักพักมันชวนมี่เล่นเกมส์กะมัน มี่ก้อเล่นด้วยเฉยเลย ทำไปได้ เด็กๆในร้านเริ่มมามุงเครื่องมี่เยอะขึ้นๆแล้วก็คุยกัน หยอกกันไปเรื่อย จนมาถึงจุดไคล์แมก มี่หันไปถามมันว่า นี่ มาเล่นเกมส์แบบนี้ไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่อง พ่อแม่ไม่ว่าหรอ

มันเงียบ ไม่พูดอะไร หันไปทำอะไรไม่รู้ ไม่ตอบ แต่มีเด็กคนนึง ท่าทางเหมือนลูกคนมีกะตัง ขาวๆ อ้วนๆหน่อย คงเปนลูกแม่ค้าแถวนั้นแหละบอกมี่ว่า พี่พ่อแม่มันไม่ด่าหรอก มันอ่ะ ไม่มีพ่อแม่ซะหน่อย พี่จะให้มันไปไหน มันไม่มีบ้าน แล้วก็หัวเราะเยาะ มี่เงียบเลย พูดไม่ออก หันไปมองหน้ามัน มันก้อนั่งนิ่ง ไม่เถียงไม่พูด มี่เลยเปลี่ยนเรื่อง ชวนมันคุยเรื่องเกม ให้มันเลิกทำท่าเป็นหมาเหงา

มี่หลอกถามเด้กแถวนั้น ก้อได้ความมาว่า เด็กคนนี้ ชื่อ บอย ไม่มีพ่อแม่หรอก ไม่มีบ้าน อาศัยนอนร้านเกมส์ ร้านนี้แหละ ทุกวันต้องขอตังมาให้พอจ่ายค่า ชม.เกมส์ ชม.ละ 10 บาท จะได้มีที่ซุกหัวนอนไปวันๆ ที่นอนก้อ โต๊ะเกมส์โต๊ะสุดท้าย หน้าห้องน้ำ ข้าวก้อขอแม่ค้าแถวนี้กินแล้วแต่เค้าจะมีอาหารอะไรเหลือให้ กิน เค้าให้อะไรก้อต้องกิน เสื้อผ้า ชุดเดียวนี่แหละ เสื้อเขียว กางเกงขาสั้น มอมๆ ขาดๆ รองเท้า ไม่มี เดินเท้าเปล่า มี่นึกไปถึงคำพูดของพนักงานคนนั้น แล้วได้แต่นึกว่า คนเราก็งี้ มองกันแค่สิ่งที่เหน ที่ได้ยินมาแล้วเอามาตัดสินคนอื่น ซึ่งตอนแรกมี่ก้อเปน นึกเสียใจที่ไปตบกบาลเหม่งมัน

ตอนนี้ มี่กะมันก้อสนิทกันในระดับหนึ่ง เจอมะไหร่ แก้อโดนมันไถตังอีกเหมือนเคย แต่คราวนี้ มี่ให้ด้วยความรู้สึกต่างจากเดิม
จากที่ให้เพราะเสียไม่ได้ กลับกลายเปนว่ากระตือรือร้นที่จะให้ บางทีรู้ว่าจะเดินไปเจอมัน รีบควาญหาตังไว้รอแระ มันขอแน่ๆ มี่รู้
แต่มันก้อมะเคยขอมี่อีกเลยนะ บางทีมี่เดินผ่านไปเจอมันขอคนอื่นอยู่ มันหันมาเจอมี่ มันก้อ อ้าว แระเดินมาหัวเราะ แหะๆ มี่ก้อควักตังให้ไป แล้วก้อกลับเหมือนรู้กัน

ตอนนี้มี่ไม่ได้ไปทำธุระที่เมเจอร์อีกแล้ว ไม่ได้เจอมันเปนเดือนแล้ว อดเปนห่วงมันนิดๆ แต่รู้นะว่ามันเอาตัวรอดได้ ก้อมันรอดมาได้ก่อนเจอมี่ตั้งนานนี่นา เด็กมันสามารถ

ส่วนนี่คือ อ๊อฟชั่นประกอบของบอย

- แต่งไฮ 5 ได้สวยเริ่ด ใช้โค๊ดแต่งด้วย แก้โค๊ดเองอีกตะหาก มีบล๊อก มีไดอะรี่ออนไลน์ ทำเอง แถมรับแต่งให้เพื่อนๆมันในร้านอีกตะหาก
- รู้เรื่องเกมส์ดีมากๆ อธิบายเกมส์ได้น่าฟัง รู้ลึก ละเอียดยิบ วิจานณ์เกมส์ได้มันมาก
- ใฝ่รู้ มีเรื่องอะไรที่มันอยากรู้มันมาจ้องๆ คะยั้นคะยอให้เล่าให้มันฟัง ให้อธิบายให้ฟัง แล้วไปหัดทำ จนทำได้ ด้วยตัวเอง
- อดทน ถ้ามันไม่อดทน มันอยู่มาไม่ถึงป่านนี้หรอก
- ฉลาด มี่ดูแล้ว เด็กมันฉลาดจริงๆ มีไหวพริบ ทันคน แต่เสียนิดๆ ปากหมา อันนี้ต้องปรับปรุง
ที่แน่ๆ มันสามารถอ่านออกเขียนได้คล่อง กว่าเด็กวัยเดียวกันมากมาย ตอนนั้นมัน 11 ขวบเอง ไม่เคยเรียนหนังสือ แต่สามารถอ่านออก เขียนได้ เม้นไฮ 5 ไวมาก

มี่คิดแค่ว่า ถ้าเด็กมันมีโอกาสนะ ถ้าเพียงบอยมันมีโอกาส และมี่ก้อได้แต่หวังว่า คงมีซักวัน ที่จะมีคนยื่นโอกาสดีๆให้มันบ้าง

ใครพอจะมีโอกาสแบ่งขายมั้ยคะ มี่ขอซื้อหน่อย มี่จะซื้อโอกาสไปฝากเด็กคนนี้

มติสรุปในที่ประชุมการจัดสรรเงินบริจาคปิดโครงการไทยช่วยสันติสุข ครั้งที่ 2

เนื่องจากที่มี่เคยระดมทุนช่วยเหลือโครงการไทยช่วยสันติสุข ด้วยการประชาสัมพันธ์ข่าวโครงการ และรับงานพิเศษโพสบทความเพื่อนำเงินไปบริจาคสมทบกับพี่ๆในโครงการ และได้รับการตอบรับที่ดีจากเพื่อนๆ พี่ๆในบอร์ด ซึ่งต่างก็ช่วยให้ความอนุเคราะห์ ร่วมช่วยเหลือโครงการ มี่ขออนุญาติแจ้งความเป็นไปของโครงการนะคะ

ตอนนี้ ได้ปิดโครงการไทยช่วยสันติสุข ครั้งที่ 2 เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2551 เป็นที่เรียบร้อยแล้วนะคะ
ยอดเงินบริจาคทั้งสิ้น 835,280 ( แปดแสนสามหมื่นห้าพันสองร้อยแปดสิบบาท)ค่ะ

มติสรุปในที่ประชุมการจัดสรรเงินบริจาคปิดโครงการไทยช่วยสันติสุข ครั้งที่ 2

แบ่งเป็นเป็น 4 รายการช่วยรบใหญ่ๆ และอุปกรณ์สนับสนุนภารกิจมวลชนสัมพันธ์ดังนี้ค่ะ

ซื้อรถจักรยานยนต์ ฮอนด้า ซีอาร์บี 150 ซีซี ราคาคันล่ะ 65,000 บาท โดยซื้อได้ 4 คัน รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 260,000 บาท โดยโครงการฯ จะมอบจักรยานยนต์ ให้กับ หน่วยตำรวจตระเวนชายแดน รบพิเศษพลร่ม ค่ายนเรศวร ปฎิบัติหน้าที่ในจ.ยะลา หน่วย ตชด.443 ทั้งหมด 4 คันค่ะ

ซื้อเสื้อเกราะ กันกระสุน ระดับความป้องกัน 2เอ ราคาตัวละ 5,000 บาท โดยซื้อได้ 90 ตัว รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 450,000 บาท และท่าน พ.ต.ท.กฤษฎากร เชวงศักดิ์โสภาคย์ ยินดีมอบเสื้อเกราะให้โครงการฯ อีก 10 ตัว (มูลค่า 50,000 บาท) รวมเป็นเสื้อเกราะของโครงการฯ มีจำนวนทั้งสิ้น 100 ตัว โดยทางโครงการฯ จะมอบเสื้อเกราะให้กับ หน่วยกองพันทหารราบที่ 801 ค่ายศรีสองรัก จ.เลย ปฎิบัติหน้าที่ใน จ.ปัตตานี (หน่วยเพาะกิจ ปัตตานี 25 ) เป็นจำนวน 80 ตัว และมอบเสื้อเกราะให้กับตำรวจชุดพิสูจน์หลักฐาน สำนักวิทยาการตำรวจ จ.นราธิวาส เป็นจำนวน 20 ตัว รวมจำนวนเสื้อเกราะที่ส่งมอบทั้งสิ้น 100 ตัวค่ะ

ซื้อเวชภัณฑ์กองทัพ ได้แก่ ผงห้ามเลือด 10 ถุง ราคาถุงล่ะ 3,800 บาท รวมเป็นเงิน 38,000 บาท และซื้ออุปกรณ์อื่นๆ ตามรายการจัดหาอีก 22,000 บาท รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 60,000 บาท ค่ะ

ซื้ออุปกรณ์อำนวยความสะดวก อุปกรณ์เพิ่มความปลอดภัย ได้แก่แว่นตากันสะเก็ด 10 อัน ราคาอันล่ะ 2,600 บาท รวมเป็นเงิน 26,000 บาท และถุงมือปฎิบัติการอีก 24,000 บาท รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 50,000 บาท

รายการของซื้อสนับสนุนภารกิจมวลชนสัมพันธ์

ซื้อยาสามัญประจำบ้านแจกชาวบ้าน ประเภทยาแก้กลากเกลื้อน โรคผิวหนัง และยาคลายเส้น แก้อาการปวดเมื่อย เป็นจำนวนเงินทั้งสิ้น 8,268 บาท ค่ะ

ซื้ออุปกรณ์เครื่องเขียน และหรือ อุปกรณ์การกีฬาแจกเด็กนักเรียน เป็นจำนวนเงินทั้งสิ้น 7,007 บาท ค่ะ

ส่วนการส่งมอบ ทางโครงการกำลังหาข้อสรุปค่ะ อยู่ในระหว่างสรุปผล อดใจรอนิดนะคะ มี่จะมาอัพเดตอีกทีค่ะ
แต่ว่าคงจะเป็นหลังวันที่ 15 มกราคม แต่ก่อนวันที่ 1 กุมภาพัน 2552 แน่นอนค่ะ

โครงการไทยช่วยสันติสุข ครั้งที่ 2 นี้ ปิดตัวลงด้วยดีอย่างสวยงามก็ด้วยความเมตตาจากพี่ๆ ที่คอยช่วยเหลือ มี่ขอบคุณมากๆนะคะ และมี่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งค่ะว่าจะได้มีโอกาสร่วมงานบุญเช่นนี้กับพี่ๆอีกครั้งนะคะ

ปล.ตอนนี้ทางโครงการกำลังดำเนินการรับสมัครผู้ร่วมเดินทางไปส่งมอบเสื้อเกราะ เมื่ออาสาสมัครและเจ้าหน้าที่พร้อม จะออกเดินทางไปส่งมอบของทันทีค่ะ ตอนนี้มี่กำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะลงไปส่งมอบของด้วยได้รึป่าว เพราะว่าการเดินทางต้องค้างคืน 1 คืน ใช้เวลาเดินทางทั้งหมด 3 วัน เลยกังวลนิดๆเพราะไม่เคยออกไปไหนไกลๆเลย ยังไงอดใจรอนิดนะคะ มี่จะนำข่าวคราว ความเคลื่อนไหวต่างๆมาอัพเดตให้ทราบอีกทีค่ะ