ใครพอจะมีโอกาสขายให้มี่บ้างคะ มี่ขอซื้อต่อหน่อย
ถ้ามี่จะเล่าเรื่องอะไรให้ฟัง พี่ๆจะอยากฟังกันมั้ย มันเป็นเรื่องจริง ยืนยันทุกคำพูดเลยว่าจริง ที่ซอยรามคำแหง 37 ซอยเล็กๆข้างเมเจอร์ฮอลิวูด สาขารามคำแหง มีร้านเกมส์เล็กๆร้านนึง จบเรื่องร้านเกมส์ไว้ก่อน
มี่รู้จักเด็กผู้ชายคนนึง เห็นหน้าบ่อยๆ เวลามี่ไปดูหนังและออกมาจากเมเจอร์ ไอ้เด็กคนนี้แหละ จะมาคอยยืนขอเงินคนที่หน้าเมเจอร์
หน้าตาท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย ตอนนั้นมี่คิดแบบนั้น และยืนมองเงียบๆ เห็นมันขอตังเค้าไปทั่วเลย ใครไม่ให้ มันก็ทำหน้าตากวนตีนใส่ ซะงั้น แล้วท่าทางแบบนี้คงไม่มีใครให้อ่าแหละ มี่ก้อมอง มันคงรู้ว่ามี่มอง มันมองกลับมา ว้า ซวยแล้ว มันมาขอตังมี่แน่ แล้วก็เป็นไปตามคาด มี่บอกไม่มีมันก็ยังตื้ออยู่นั่นแหละ จนให้ตัดความรำคาญไป มันก็ดีใจใหญ่เลย ยกมือไหว้ขอบคุณคับ แล้ววิ่งดี๊ด๊าหายไปในซอย
มีพี่คนนึงเพิ่งเลิกงาน ออกมาเห็น เลยบอกมี่ว่า น้องๆ ทีหลังไม่ต้องให้มันหรอก ไอ้เนี่ย มันได้ตังก็เอาไปเล่นเกมส์ นั่งเฝ้าแต่ร้านเกมส์ เล่นตังหมดก้อออกมาขอตังคนใหม่ มี่ก้อได้แต่ตอบรับไปว่า ค่ะๆๆ
ด้วยความที่หอมี่อยู่ใกล้ๆ แล้วมี่ก็มีธุระที่เมเจอร์ทุกวัน ทำให้มี่ได้เจอเด็กคนนี้เรื่อยๆ มันก็ขอมี่เรื่อยๆ มี่ก้อให้บ้าง ไม่ให้บ้าง แล้วแต่วันไหนมีเศษตังหรือไม่มี เห็นจนจำกันได้ แต่กระนั้นมันก็ยังขออยู่ เหอะๆ มี่ก็นึกถึงคำพูดของพี่พนักงานที่เคยบอกมี่ไว้ว่ามันเอาไปเล่นเกมส์ อยากจะด่ามันแต่ก็เงียบดีกว่า ตอนนั้นก็คิดแค่ว่า แมร่ง ไอเด็กเวร พ่อแม่ไม่สั่งสอนไงวะ ปล่อยลูกมาขอตังชาวบ้านเค้า
จนกระทั่ง วันนึง วันที่มี่ได้เปลี่ยนความคิดเกี่ยวที่เคยมีกับตัวไอ้เด้กคนนี้ทั้งหมด วันนั้น มี่ต้องใช้เน็ต เนตหอมันดาวน์ และมี่ก้อต้องไปเมเจอร์ด้วย ระหว่างรอทำธุระ มี่เลยแวะร้านเนต ซอยข้างๆนั่นแหละ มี่เจอเด็กคนนี้แหละ นั่งเล่น cs อยู่ มีเด็กรุ่นๆเดียวกัน 3-4 คน เล่นกัน มี่เลยเดินไปเขกกบาลมันทีนึง แล้วด่ามันว่า ไหน นี่ขอตังมาเอามาเล่นเกมส์หมดเลยใช่ไหม ไหนบอกเอาไปซื้อข้าว เด๋วทีหลังเจอมาขออีก กุจะตบให้ มันก้อได้แต่ยืนคลำหัวป้อยๆ มองหน้ามี่แล้วทำตาปริบๆ ร้องโอดโอยไปตามเรื่อง ว่ามี่ใจร้ายอย่างงั้น ใจร้ายอย่างงี้
มี่ยืนเฉ่งมันอยู่ซักพัก เลยนั่งเครื่องใกล้ๆมัน ไม่พูดอะไร ต่อ หางานที่จะต้องส่ง ทำงานไปซักพัก มันมาสะกิดข้างหลัง พี่ๆ มีไฮ 5 มั้ย ขอหน่อย จะไปเม้นให้ มี่เลยหันไปด่า บอกว่าทำงานอยู่ อย่าเพิ่งกวน มันก็แค่จิ๊ปาก แล้วเดินกลับไปเล่นเกม
ซักพัก พองานมี่เสร็จ มี่เลยเปิดแร๊ก เดินดูของ มันเดินมาหามี่ พี่ๆ พี่เล่นแร๊กด้วยเหรอ เล่นเซิฟไหนอ่ะ :-X
มี่ก้อคุยๆกะมันไปเรื่อย เพราะงานเสร็จแล้ว ฝอยได้ ซักพักมันชวนมี่เล่นเกมส์กะมัน มี่ก้อเล่นด้วยเฉยเลย ทำไปได้ เด็กๆในร้านเริ่มมามุงเครื่องมี่เยอะขึ้นๆแล้วก็คุยกัน หยอกกันไปเรื่อย จนมาถึงจุดไคล์แมก มี่หันไปถามมันว่า นี่ มาเล่นเกมส์แบบนี้ไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่อง พ่อแม่ไม่ว่าหรอ
มันเงียบ ไม่พูดอะไร หันไปทำอะไรไม่รู้ ไม่ตอบ แต่มีเด็กคนนึง ท่าทางเหมือนลูกคนมีกะตัง ขาวๆ อ้วนๆหน่อย คงเปนลูกแม่ค้าแถวนั้นแหละบอกมี่ว่า พี่พ่อแม่มันไม่ด่าหรอก มันอ่ะ ไม่มีพ่อแม่ซะหน่อย พี่จะให้มันไปไหน มันไม่มีบ้าน แล้วก็หัวเราะเยาะ มี่เงียบเลย พูดไม่ออก หันไปมองหน้ามัน มันก้อนั่งนิ่ง ไม่เถียงไม่พูด มี่เลยเปลี่ยนเรื่อง ชวนมันคุยเรื่องเกม ให้มันเลิกทำท่าเป็นหมาเหงา
มี่หลอกถามเด้กแถวนั้น ก้อได้ความมาว่า เด็กคนนี้ ชื่อ บอย ไม่มีพ่อแม่หรอก ไม่มีบ้าน อาศัยนอนร้านเกมส์ ร้านนี้แหละ ทุกวันต้องขอตังมาให้พอจ่ายค่า ชม.เกมส์ ชม.ละ 10 บาท จะได้มีที่ซุกหัวนอนไปวันๆ ที่นอนก้อ โต๊ะเกมส์โต๊ะสุดท้าย หน้าห้องน้ำ ข้าวก้อขอแม่ค้าแถวนี้กินแล้วแต่เค้าจะมีอาหารอะไรเหลือให้ กิน เค้าให้อะไรก้อต้องกิน เสื้อผ้า ชุดเดียวนี่แหละ เสื้อเขียว กางเกงขาสั้น มอมๆ ขาดๆ รองเท้า ไม่มี เดินเท้าเปล่า มี่นึกไปถึงคำพูดของพนักงานคนนั้น แล้วได้แต่นึกว่า คนเราก็งี้ มองกันแค่สิ่งที่เหน ที่ได้ยินมาแล้วเอามาตัดสินคนอื่น ซึ่งตอนแรกมี่ก้อเปน นึกเสียใจที่ไปตบกบาลเหม่งมัน
ตอนนี้ มี่กะมันก้อสนิทกันในระดับหนึ่ง เจอมะไหร่ แก้อโดนมันไถตังอีกเหมือนเคย แต่คราวนี้ มี่ให้ด้วยความรู้สึกต่างจากเดิม
จากที่ให้เพราะเสียไม่ได้ กลับกลายเปนว่ากระตือรือร้นที่จะให้ บางทีรู้ว่าจะเดินไปเจอมัน รีบควาญหาตังไว้รอแระ มันขอแน่ๆ มี่รู้
แต่มันก้อมะเคยขอมี่อีกเลยนะ บางทีมี่เดินผ่านไปเจอมันขอคนอื่นอยู่ มันหันมาเจอมี่ มันก้อ อ้าว แระเดินมาหัวเราะ แหะๆ มี่ก้อควักตังให้ไป แล้วก้อกลับเหมือนรู้กัน
ตอนนี้มี่ไม่ได้ไปทำธุระที่เมเจอร์อีกแล้ว ไม่ได้เจอมันเปนเดือนแล้ว อดเปนห่วงมันนิดๆ แต่รู้นะว่ามันเอาตัวรอดได้ ก้อมันรอดมาได้ก่อนเจอมี่ตั้งนานนี่นา เด็กมันสามารถ
ส่วนนี่คือ อ๊อฟชั่นประกอบของบอย
- แต่งไฮ 5 ได้สวยเริ่ด ใช้โค๊ดแต่งด้วย แก้โค๊ดเองอีกตะหาก มีบล๊อก มีไดอะรี่ออนไลน์ ทำเอง แถมรับแต่งให้เพื่อนๆมันในร้านอีกตะหาก
- รู้เรื่องเกมส์ดีมากๆ อธิบายเกมส์ได้น่าฟัง รู้ลึก ละเอียดยิบ วิจานณ์เกมส์ได้มันมาก
- ใฝ่รู้ มีเรื่องอะไรที่มันอยากรู้มันมาจ้องๆ คะยั้นคะยอให้เล่าให้มันฟัง ให้อธิบายให้ฟัง แล้วไปหัดทำ จนทำได้ ด้วยตัวเอง
- อดทน ถ้ามันไม่อดทน มันอยู่มาไม่ถึงป่านนี้หรอก
- ฉลาด มี่ดูแล้ว เด็กมันฉลาดจริงๆ มีไหวพริบ ทันคน แต่เสียนิดๆ ปากหมา อันนี้ต้องปรับปรุง
ที่แน่ๆ มันสามารถอ่านออกเขียนได้คล่อง กว่าเด็กวัยเดียวกันมากมาย ตอนนั้นมัน 11 ขวบเอง ไม่เคยเรียนหนังสือ แต่สามารถอ่านออก เขียนได้ เม้นไฮ 5 ไวมาก
มี่คิดแค่ว่า ถ้าเด็กมันมีโอกาสนะ ถ้าเพียงบอยมันมีโอกาส และมี่ก้อได้แต่หวังว่า คงมีซักวัน ที่จะมีคนยื่นโอกาสดีๆให้มันบ้าง
ใครพอจะมีโอกาสแบ่งขายมั้ยคะ มี่ขอซื้อหน่อย มี่จะซื้อโอกาสไปฝากเด็กคนนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น